Asielzoekers
De politiek maakt zich vooral druk om de spreidingswet en de instroom, maar vergeten dat huisvesting na erkenning van de aanvraag een nog veel groter probleem vormt.
Afgelopen week zag uw columnist het nodige voorbij komen op de socials over asielzoekers. Begrijpelijk want het nieuws gaat er vaak genoeg over. De spreidingswet houdt de politieke gemoederen en de Haagse journalistiek bezig. Maar houdt het ook de gemiddelde Nederlander bezig?
Het is moeilijk te zeggen of het de gemiddelde Nederlander nu echt bezighoudt. We maken ons veel meer zorgen over de betaalbaarheid van onze woningen, het vinden van een woning, verduurzamen ervan en de stijgende kosten in ons levensonderhoud. Vanwege dat laatste is er na de politieke beschouwingen ook rap besloten de energiebelastingverhoging te schrappen, net als de accijnsverhoging op brandstof en is de verhoging van de treinkaartjes nog een discussiepunt. En terecht, zelfs iemand met een modaal inkomen (circa 34.000) kan daarvan alleen nog met de grootste moeite een gezin draaiende houden.
Terug naar de asielzoekers, daarbij kennen we pieken en dalen wat de instroom betreft. En momenteel zitten we in een duidelijke piek. Er zijn nu al enige jaren stevige conflicten gaande die deze stroom hebben aangewakkerd. Zo is 42,6 % van de asielzoekers afkomstig uit Syrië, het zal u niet verbazen. Die krijgen bovendien veelal een permanente verblijfsvergunning. En het aantal asielzoekers is inderdaad stukken hoger dan bijvoorbeeld in 2018. In juli 2018 waren er 1.960 eerste aanvragen. In juli dit jaar 3.555. Dat legt druk op het COA, die immers deze aantallen al enige tijd niet meer zagen komen. Om die reden is het COA eerder fors afgeschaald door de Rutte kabinetten. Het is de voornaamste oorzaak waarom ze nu amper deze aantallen kunnen opvangen. Regeren is immers vooruitzien! En we weten dat onze politici daar de laatste paar decennia vrij beroerd in zijn.
Het asielvraagstuk zou ons wel meer bezig moeten houden, als kiezers. Laten we eerst erkennen dat we ons geen VVD of PVV-zand in de ogen moeten laten strooien tijdens de komende verkiezingen. Politiek Den Haag kan verdomd weinig doen aan de instroom. Ook een vertrek uit de EU, wat ik her en der voorbij zag komen, zal de instroom niet doen verminderen. Nederland heeft zich te houden aan vele internationale verdragen, ook als we uit de EU zouden stappen. We zouden, net als de Britten, er alleen maar onze economie mee om zeep helpen. Daarbij hoeven we maar naar Engeland te kijken voor het effect: de asielstroom is daar niet bepaald verminderd.
Er zijn wel grote problemen waarop de politiek een antwoord zou moeten hebben. Als de asielzoeker mag blijven, en dat zijn er tienduizenden per jaar, krijgt deze een sociale huurwoning toegewezen. En meestal nog vrij vlot ook. Terwijl de gemiddelde huurwoningzoeker zeker 10 jaar op de wachtlijst moet staan. Wat de situatie bovendien geen goed doet: het aantal sociale huurwoningen is juist afgenomen de afgelopen jaren. Wederom: met dank aan dom Rutte-beleid. De krapte neemt dus toe aan zowel de kant van het aanbod, als de vraag. Dat moeten we de komende jaren echt gaan oplossen. Het is van belang dat er draagvlak blijft voor de opvang en integratie van asielzoekers, maar ik vrees dat die snel afneemt door de knellende huizenmarkt. Zeker als we over een paar jaar massaal met onze dan 30-jarige kinderen nog altijd onze woning moeten delen.
Kortom, de verkiezingen zouden moeten gaan om huizen, huizen en huizen. Ik vrees dat de politici in plaats daarvan graag rookgordijnen gaan optrekken om deze olifant in de kamer te maskeren.