Op weg naar de verkiezingen
Het vertrek van – inmiddels – 40 kamerleden is reden om daaraan veel aandacht te besteden in de media. Wij kunnen natuurlijk niet achterblijven. Zo schijnen er kiezers te zijn die zich zorgen maken over het kennisniveau van de tweede kamer met zoveel vertrekkende politici. Een onderzoek van RTL Nieuws leerde ons dat 27 procent van de kiezers zich daar zorgen over maakt.
Het leeuwendeel van de kiezers maakt zich er dus helemaal geen zorgen over. En terecht. We hebben tenslotte 150 kamerleden. Daarbij, het ging allemaal niet zo heel erg lekker de afgelopen 10 jaar met de kabinetten Rutte.
Nu hoeven we niet opnieuw aan iedereen uit te leggen wat er zoal is misgegaan. De toeslagaffaire, stikstof, asielbeleid, inflatie, aardbevingen in Groningen, woningmarkt en de zorg (Jeugdzorg, Huisartsenzorg, Psychologische zorg en de Ouderenzorg) de rechtspraak, defensie en onderwijs zijn allemaal zorgwekkende signalen dat bestuurlijk Nederland niet is opgewassen tegen de uitdagingen.
Maar onze politici hebben uiteraard ook zaken goed aangepakt, of zo goed als ze konden. Zo was/is er de energiecrisis. Het kabinet trok de portemonnee en redde daarmee een belangrijk deel van de HORECA, de evenementenbranche en probeerde met tegemoetkomingen de consument en de rest van de getroffen industrie door de energiecrisis te loodsen. Lang niet elk (Europees) land was hiertoe in staat, of nam dergelijke maatregelen. Dat was wel andere koek bij de kredietcrisis. Alleen de banken werden destijds gered, maar bijvoorbeeld de bouwbedrijven liet het kabinet Balkenede rustig massaal omvallen. Een beslissing waarvan we nu nog altijd de zeer wrange vruchten van plukken.
Dan uiteraard de Covid-pandemie. Natuurlijk, niet alles ging goed. De draconische maatregelen tegen niet-gevacineerden met pasjes en controles (terwijl de vaccinatiegraad al op ruim 92% zat) is discutabel geweest. Net als het niet hoeven dragen van mondkapjes in de ouderenzorg, maar daarna toch maar weer wel. Wat bleek: er was gewoon een tekort aan mondkapjes, maar dat werd even niet vermeld. Toegegeven; politici zijn doorgaans geen medici of top-wetenschappers zoals Prof. Dr. Marion Koopmans. Ze moesten keuzes maken tussen wat ze konden opleggen aan burgers, rekening houden met beperkte middelen, en wat de medici het liefst zagen gebeuren. Ga er maar aanstaan, in een wereldwijde pandemie. Maar kijk ik naar de USA, daar zijn 900.000 coronadoden te betreuren. En dat is echt wel verergerd door de incompetente leiding onder Trump. Daarbij heeft dezelfde Trump veel vitale gezondheidszorginstellingen net daarvoor vrijwel wegbezuinigd. Of neem de extreme quarantaine maatregelen die China haar burgers oplegde. Of kijk naar Bolsonaro van Brazilië die zeker niet erg heeft geholpen zijn bevolking goed de pandemie door te loodsen. Trump en Bolsonaro hebben duidelijk bewezen dat populistische rechtse politici geen bal geven om het gewone volk.
Terug naar Nederland en onze komende verkiezingen. Wat willen we voor de toekomst van ons land? Wat wil de gemiddelde burger? Wat voor type politici zijn nodig om ons land vooruit te helpen? We hebben in elk geval politici nodig die verder dan 4 jaar in de toekomst kijken en nu maatregelen durven te nemen waar ze zelf mogelijk nooit de (politieke) vruchten van zullen plukken. Onbaatzuchtige, niet-media geile, verstandige bestuurders die bovendien, als het nodig is, over de partijpolitiek heenstappen. Die zie ik graag de vacante posities innemen. De komende periode zal ik, als die gemiddelde burger, hierover columns schrijven ter vermaak en lering zodat als we naar de stembus gaan, dat weloverwogen kunnen doen. Met groet, Uw Columnist